معنی جدایی و گسستگی

انفکاک

فراق

هجر

گسستگی. [گ ُ س َس ْ ت َ / ت ِ] (حامص) شکاف. || رخنه. || شکستگی. || انقطاع.تفرق. || رهاشدگی. (ناظم الاطباء). || پراکندگی. (یادداشت بخط مؤلف). || در تداول حکما، به معنی انفصال. ضد پیوستگی (اتصال): گمان نیست که صورت جسم نه این سه اندازه است که آن پیوستگی است که پذیرای آن توهم است که گفتیم و آن صورت پیوستگی است لامحاله که اگر هستی جسم گسستگی این ابعاد سه گانه را اندر وی نشایستی توهم کردن و پیوستگی ضد گسستگی است. (دانشنامه ٔ علایی ص 76).

(حامص.) بریدگی، انقطاع، پراکندگی. [خوانش: (گُ سَ تِ)]

دور از هم بودن، تنهایی. [خوانش: (جُ) (حامص.)]

گسیخته بودن،

قطع رابطۀ زناشویی، طلاق،
دوری، فراق،
تفکیک: جدایی دین از سیاست،

انفصال، انقطاع، پارگی، گسیختگی،
(متضاد) پیوستگی

دوری، فراق، فرقت، مفارقت، مهجوری، هجر، هجران، طلاق، انفکاک، انفصال، برش، قطع،
(متضاد) وصال، وصل

رخنه، شکاف، شکستگی، پراکندگی

Abschneiden, Abtrennung

هجران

دوری، فراق، فاصله

افتراق، انشقاق، انفصالی، خلیج، طلاق، مفرق

604